İstanbullular - Buket Uzuner

 

Daha önceden bu kitabı yarım bıraktığımı biliyorsunuz.Ama bu sefer okuyuşumda anladım ki benim kızgınlığım yazara değil,kitaptaki kahramanlaraymış ! Kitabın tarzı bana biraz Gümüş Yıldönümü'nü hatırlattı.Tek bir olayın bir çok kişi gözünden anlatılması olarak açıklayabiliriz.

 Kitapta sevmediğim bir çok karakter vardı : Aleyna,tabii ki Tijen, hatta Ayhan ! Benim pek hoşlandığım bir erkek tipi değil :)

İlk başlarda farklı farklı hikayeler okumak,hayatlara tanık olmak hoşuma gitse de sonlara doğru sıkılmaya başladım.Çünkü Ayhan ve Belgin hakkında daha fazla şey öğrenmek istedim! Kitabın yıldızı olduklarına göre Hamo,Mehmet Entek filan pek ilgilendirmiyordu beni yani :P

Benim için orta şeker bir kitaptı.Bu tarz romanları seviyorsanız okumalısınız.

Altı Çizilenler: 

İnsan yaşadığı yeri sevmeden nası mutlu olabilir ? Hayal kurmaya imkan vermeyen bir hayat hayat mıdır? sf: 92

Kendisine öğretilen 'değer' kavramıyla,gerçek hayatta öğrendiği 'değer'ler farklıydı.Değerlere sahip bir insan olmak hem çok basit,hem de çok zordu.Basitti : dürüstlük,samimiyet,doğallık gerektiriyordu. Zordu : bedelleri ağırdı ve büyük cesaret istiyordu. Kimse dürüst,samimi,doğal insanı sevmiyor,ondan hatırlattıkları nedeniyle nefret ediyor,onu yalnız bırakıp cezalandırıyordu. sf:205

İnsan en çok kendine dair soruların yanıtlarından ürker. sf:325