Her Melek Korkunçtur - Susanna Tamaro

 

İsmi-kapağı ilgimi çekince,bir de Tamaro olunca alıvermiştim bu kitabı.

Kitap,Tamaro'nun çocukluğunu ve gençliğinin bir kısmını anlatıyor.Zor bir çocukluk geçirmiş Tamaro.Babası hiç yanında olmamış,annesi ise ardı ardına başarısız evlilikler yapmış.

Çocukluğum güllük gülistanlık değildi ama çok da kötü olduğunu söyleyemeyeceğim.Benim mutsuzluğum,duygusal bir çocuk olmamdan dolayı bir çok şeye ağlayıp kendi başıma yarattığım bir mutsuzluktu çoğu zaman.

Sevgili Yolda'nın dediği gibi ; kendimden bir şeyler bulsaydım,daha çok sevebilirdim.

Kitabın yarısından sonrasını daha çok sevdim,bolca altını çizdim.Eğer Susanna Tamaro'yu seviyorsanız,yaşamını da öğrenmeniz gerekir bence :) Çünkü buralara hiç de kolay gelmemiş!

Altı Çizilenler:

Ağlıyordum;çünkü kapaktaki güler yüze ve sevgiye kanmıştım ve hayallerden uyanmak kötüydü.Ağlıyordum çünkü zihnim,onu dolduran sorular yüzünden patlamak üzereydi ve başvurabileceğim hiç kimsem yoktu.İçine gömüldüğüm o ıstıraplı yalnızlık kuyusu yüzünden ağlıyordum. sf:22

Kaderin,daimi olarak arzularımızı ve hayallerimizi gözetlediğini,onun dönemeçlerinin bizim dönemeçlerimizle aynı olmadığını,iki dönemeç arasında bizim iyiliğimizin olasılıkla onun en son düşüncesi olduğunu ... sf:134

Nefret,insanların içinde büyük gedikler oyar. sf:162

İnsan dünyasında gerçekten adalet var mıydı ? Buna yanıt verebilmek için hayata ilişkin bir bilgi kırıntısı bile yeterdi.O terazi ikiyüzlü bir uydurmacaydı.Yeryüzü adaletinin insanlarla ilgisi son derece sınırlıydı;adalet sarayları,belgeler,avukatlar ve yargıçlar bu gerçeği örtbas etmek için sahnelenen basit bir farstan başka bir şey değildi.İşte orada toplaşan insanları gücendiren ve yaralayan buydu. sf:182

Blogdaki diğer Susanna Tamaro kitapları :

Yüreğinin Götürdüğü Yere Git

Sonsuza Kadar

Aklı Bir Karış Havada