30 Nisan 2013 Salı

Gençlik Yılları - Tolstoy

Ayrıca bu yayınevi nedir?Kitabın hiçbir yerinde adı yazmıyor.Ve hiçbir zaman "bazen" e rastlayamadım,hep "bazan"dı!

Bu kitabı sindire sindire okumak lazımdı.Her cümlesine ayrı ayrı  dikkat ederek..O yüzden kendisi ile 18 gündür beraberdik.
Bazı zamanlarda sıkıldım,bazı zamanlarda ise okumaya doyamadım."İşte." dedim,Tolstoy !
Kitabın arkasında Çernişevski'ye ait,kitapl ilgili bir cümle var ki,kitabı çok iyi özetliyor :

"Kont Tolstoy,insan ruhunun gizlerini,kendi üzerinde öyle güzel incelemiş,bu yolla öyle bir bilgiye sahip olmuştur ki,bu bilgi ona insanları genel olarak tanımak,karakterleri çözümlemek,insan davranışlarının,yönelişlerinin,tutkularının işleyiş düzenini kavrama olanağı sağlamıştır."

Altı Çizilen Cümleler:

Yüz güzelliği denilen şeyi oluşturan tek şey,bence,gülümsemedir. sf:21

Hey gidi çocukluğun mutlu günleri! Bir daha hiç yaşanmayacak olan güzel günler! Sizi sevmemek,sizi anımsamamak elde mi ? Ruhumu yücelten,içimde bitmez tükenmez hazlara kaynaklık eden hep sizsiniz. sf:62

Çocukluğun o tazeliği,tasasızlığı,güçlü inançları,sevme ihtiyacı geri gelebilir mi?İnsana yaşama isteği veren biricik erdem,masum bir sevinç ve sınırsız sevme ihtiyacı olduğuna göre,insanın çocukluk çağından daha güzel bir çağ olabilir mi ? sf:69

Yalnız bir tek şey isterdim,dedim : - her zaman onunla olabilmek,her zaman onu görebilmek..Hayatta başka bir şey istemezdim! sf:112

Yatağa yatıp da onu düşünmeye başladım mı,nedense çok duygulanıyor ve ağlamamak için dayanılmaz bir istek duyuyorum. sf:112

Gözyaşlarım daha fazla yazmama engel oluyor. sf:118

Büyük acıların yalnızca büyük bir güçle sevebilme yeteneğine sahip olan insanlar duyabilirler; onların sevmeye duydukları gereksinim acıya karşı tepki oluşturur ve onların acılarını giderir,sağaltır.Bu bakımdan insanların ruhsal yapıları,bedensel yapılarından daha dirimlidir.Acı insanı hiçbir zaman öldürmez. sf:133

Gelecek kimi zaman öylesine karanlık görünüyor ki,insan ilerisini aklı başında bir biçimde düşünmekten bile korkuyor,aklının etkinliğine tümüyle son veriyor ve kendini geçmişin ve geleceğin yokluğuna inandırıyor. sf:190

Hiçbiriniz beni sevmiyor,hiçbiriniz beni anlamıyorsunuz.Ne kadar mutsuzum! sf:182

Ruhlarımız öylesine aynı perde üzerine akort edilmiş ki,birinin teline ufacık bir dokunma hemen öbüründe yankılanırdı. sf:233

Şu para denilen iğrenç şey yok mu,bütün insansal ilişkileri rezilleştiriyor ! sf:317



Yoruldumm :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Bunlar da İlginizi Çekebilir

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...