İmza : Kızın

Nasıl başlayacağımı düşünüyorum.

Öyle bir kitap düşünün ki,buram buram samimiyet koksun,sizi anılarınıza,geçmişe götürüp getirsin.Bunların toplamı,işte bu kitapta.

Babalara yazılmış onlarca mektup.Çoğu şükrederken,bazıları da yokluğuna isyan ediyor.

Bu kitabı okuyunca ne kadar şanslı olduğumu bir kere daha anladım.Her şeyden çok "aile olmanın" önemi kavratıyor bir kere daha insana.Ve gözyaşlarımı tutamazken gidip,babama bir kere daha sarılmak istedim.Ve bunu hala yapabildiğim,babam hayatta olduğu için şanslı olduğumu bir kere daha anladım !

Altı Çizilen Cümleler:

-Sevgi öğrenilir mi,sevmek sadece hissetmek midir,yoksa bilinir mi aynı zamanda? sf:55

-Ah bu kız çocukları,ne bulurlar ki babalarında?Neden bu kadar önemlidir sanki babalarının gülümsemesi? sf:131

-Gidenin ardından elde kalan en değerli şey bu bence ; sevgiyle çerçevelenmiş anılar bulutu. sf:165

-İnsan eşinin,dostunun,sevgilisinin,arkadaşının yerine bir başkasını koyabilir ancak anne ve babanın yerine bir başkasını koyamaz ve yine anladım ki dünyadaki hiçbir erkek beni babam kadar sevemez.Çünkü onunki hesapsız,kitapsız,plansız,programsız bir sevgi. sf:170

Kitabım postitlerle dolu şu anda.Mektubunu çok beğenip işaretlediklerim ise (gerçi bütün mektuplar ayrı ayrı güzel ama ) :

-Bir Kıyak Yapsan Da Giriversen Rüyama - Balçiçek İlter

-Canım Babam- Duru Tozluyurt ve mektubu :)

Görünce önce birinin küçükken babasına yazdığı mektup olarak düşündüm ve çok samimi geldi.Daha sonra da kitabı hazırlayanlardan birisi olan Banu Özkan Tozluyurt'un kızı olabileceğini düşündüm.Hangisi doğru acaba :) Çok şeker mektup:)

-Sen Gidince Bak Neler Oldu - Müge Sandıkçıoğlu